Από τον Nicola Meighan

 

Τρίτη 25 Νοέμβρη 2014

Κυκλοφορεί η φήμη ότι ο ντράμερ Jim White κάνει μαθήματα ελληνικών χορών.

«Κάπου το διάβασα κι εγώ, αλλά δεν είναι αλήθεια – δεν έχω προσπαθήσει να μάθω κανέναν χορό," δήλωσε ο επιβλητικός ντράμερ με την άγρια χαίτη, που στο ενεργητικό του έχει συνεργασίες όπως την PJ Harvey, την Cat Power και τον Bonnie Prince Billy, καθώς επίσης αποτελεί βασικό μέλος του ορχηστρικού ροκ συγκροτήματος Dirty Three.
 

Η τελευταία απόπειρα του Αυστραλού μουσικού Jim White έρχεται μέσα από την ένωση των δυνάμεών του με τον Κρητικό ανερχόμενο λαουτιέρη Γιώργο Ξυλούρη, προσφέροντας ένα ταξίδι κατάθεση ψυχής, καταργώντας σύνορα και ξεπερνώντας τη γλώσσα, τον τόπο και το χρόνο. Το σχήμα ονομάζεται Xylouris White, όπου ακροβατεί μεταξύ free-jazz, avant-rock και παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, όπως αποδεικνύεται στο εξαιρετικό ντεμπούτο τους «Goats» το οποίο κατέκτησε τον πίνακα των World Album charts τον περασμένο μήνα.

Η ανάμειξη του White στους ελληνικούς  χορούς, σύμφωνα με την εν λόγω εσφαλμένη φήμη, ήταν ως μια προσπάθεια ο ίδιος να αφομιώσει τους ρυθμούς της παραδοσιακής κρητικής μουσικής. Αλλά δεν χρειαζόταν να μάθει να χορεύει για κάτι τέτοιο. Διαισθητικά και μόνο, μέσα από την μαγευτική αλληλεπίδρασή του με τον πολυταξιδευμένο δεξιοτέχνη του λαούτου, η γνώση ανταλλάσεται και εγκαθίστανται ταυτόχρονα και στους δυο καλλιτέχνες, ζωντανεύοντας ο ένας στον άλλο μουσικές εξερευνήσεις, οράματα και ιδιώματα – ο Ξυλούρης με την δεξιοτεχνία του ορμώμενη από έναν πανάρχαιο ελληνικό πολιτισμό και ο White με την επιδεξιότητά του αφενός να υιοθετεί και αφετέρου να αυτοσχεδιάζει πειραματιζόμενος στη folk μουσική – καταφέρνουν να εξωτερικεύσουν κάτι μοναδικά εκφραστικό, πρωτότυπο και όμορφο με κάθε τρόπο.

 

Ως εκ τούτου, απογοητευτήκαμε στο γεγονός ότι δυστυχώς δεν θα γίνουμε μάρτυρες του White να χορεύει υπό τους ήχους αρχαϊκών ελληνικών ήχων, κατά την εμφάνισή τους στη Γλασκώβη αυτή την εβδομάδα. "Ω, μπορούμε να το πούμε τότε, αν τόσο θέλετε" προτείνει ο White γελώντας "Πες πώς σκοπεύω να μάθω να χορεύω. Πες οτι προσπαθώ."

Η συμμαχία του ντουέτου σφραγίστηκε από την hardcore-punk μορφή του Guy Picciotto, ο οποίος δημιούργησε και το άλμπουμ τους. Τι αντίκτυπο είχε ο μπασίστας των Fugazi στην συνεργασία των Xylouris White; "Νομίζω ότι επικεντρώθηκε αρκετά σε εμάς" λέει ο White. "Και ήταν πάντα υπέρμετρα υποστηρικτής αυτής της προσπάθειας. Ήταν εκεί όταν κάναμε την πρώτη μας εμφάνιση στην Αμερική. Και είναι αστείο γιατί αμφιβάλλω αν κατάλαβε ότι ήταν όντως η πρώτη μας εμφάνιση. Μέχρι κι εγώ νομίζω το’χα ξεχάσει, βασικά. " 

Ο Picciotto έκτοτε δήλωσε πως ένα από τα τραγούδια του album, το συρτό του Ψαραντώνη (Psarandonis syrto) – εμπνευσμένο από μια παλιά μελωδία του πατέρα του Ξυλούρη – είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχει ποτέ ασχοληθεί. Και σε τί ακριβώς παραπέμπει τελικά ο τίτλος του δίσκου «Goats»; Είναι αναφορά μυθολογική, κυριολεκτική ή κάτι άλλο; "Ο Γιώργης νομίζει οτι ο τίτλος είναι περισσότερο συμβολικός," λέει ο White. "Εγώ πάλι θα’λεγα ότι είναι κυριολεκτικός. Γιώργη – τί λες; Ένας συνδυασμός μεταξύ των δυο;"

 

Ο εξίσου επιβλητικός Ξυλούρης κάνει την εμφάνιση του στο παράθυρο Skype της συνομιλίας μας. "Ναι, παραλληλίζω τον “Goats” με το παρελθόν μας, τις ζωές μας. Είμαστε μια εδώ και μια εκεί, σε όλο τον κόσμο, πηδώντας από τόπο σε τόπο, όπως οι κατσίκες," συλλογίζεται. "Και θα μπορούσαμε να πούμε οτι η μουσική μας έχει ένα κατσικίσιο ρυθμό – μουσική που πορεύεται δύσκολα, σαν να είναι πάνω στα βράχια. Βραχώδης.
 

Και την ίδια στιγμή, ο ήχος του λαούτου σε συνδυασμό με τα ντραμς, που με παραπέμπουν σε αίγες. Σαν να ακούω και να βλέπω μπροστά μου αίγες. Ή κάτι τέτοιο », λέει γελώντας. Ο White γελάει κι αυτός.Η πηγαία συντροφικότητα τους είναι εμφανής στην κάμερα, καθώς μπαινοβγαίνουν στην οθόνη του Skype, όπως ένα χαμογελαστό, μαλλιαρό καλειδοσκόπιο. Μοιράζονται φράσεις, αστεία και αποφθέγματα, όπου μεταφράζει ενίοτε ένας για τον άλλον. Ένδειξη μιας φιλίας και δημιουργικής σχέσης που εκτείνεται σε δεκαετίες.

 

«Συναντηθήκαμε πριν από πολλά χρόνια στη Μελβούρνη," θυμάται ο White. "Πριν από είκοσι πέντε χρόνια περίπου. Ο Γιώργης ήρθε στην Αυστραλία σε περιοδεία με τον πατέρα του [ένας ελληνικός μουσικός θρύλος ο Αντώνης Ξυλούρης ή "Ψαραντώνης"] και κατέληξε να παραμείνει στη Μελβούρνη. Αυτό ήταν λίγα χρόνια πριν ξεκινήσει το Dirty Three, συχνά πήγαινα να δω τον Γιώργη να παίζει, είτε μόνος του είτε με τους Xylouris Ensemble [το τότε συγκρότημά του], κι αυτός με την σειρά του ερχόταν να δει το τότε σχήμα μου, τους Venom Ρ Stinger »,μας αφηγείται.

 

"Τελικά καταλήξαμε να κάνουμε παρέα” συνεχίζει ο White. Λίγο αργότερα, ίδρυθηκε το Dirty Three με τον Warren Ellis (Nick Cave and the Bad Seeds) και τον Mick Turner από τους Venom P Stinger. "Όταν ξεκίνησαν οι Dirty Three, αρχικά παίζαμε σε μικρά μπαρ γύρω από τη Μελβούρνη, και καλέσαμε κάποια στιγμή τον Γιώργη να έρθει και να παίξει μαζί μας. Νομίζω ότι ήταν η πρώτη εμπειρία του παίζοντας με ένα ροκ συγκρότημα, κάνοντας πιο ηχηρά ακούσματα, σωστά δεν λέω Γιώργη; "

Ο Ξυλούρης γνέφει. «Είχα σίγουρα μεγάλη εμπειρία στη μουσική, καθώς στην Κρήτη είθισται να παίζουμε σε εξωτερικούς χώρους, σε μεγάλες γιορτές, στα χωριά, όλο το καλοκαίρι, σχεδόν όλη τη νύχτα»,μας λέει. "Αλλά ήταν μια τελείως νέα εμπειρία για μένα να παίξω με μια μπάντα όπως τους Dirty Three, γιατί, ξέρετε, ήταν – μοναδικό. Είναι πολύ, πολύ ευέλικτοι και άνετοι για να παίξεις μαζί τους. Και είχα αυτή την αίσθηση κάθε φορά που έπαιζα μαζί τους ".

Λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία τους, θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι και οι δύο άνδρες είχαν αντίκτυπο στην δουλειά του άλλου πολύ πριν την τωρινή ένωσή τους υπό το σχήμα Xylouris White; Ότι κατά κάποιο τρόπο, ο Ξυλούρης επηρέασε τους Dirty Three και το αντίστροφο; «Νομίζω ναι, ίσως όχι με άμεσο τρόπο, αλλά κάπως έτσι πρέπει να έγινε», λέει ο White. "Από τη στιγμή που αρχίσαμε να παίζουμε μαζί, ακόμη και τότε, έβγαινε όλο αυτό με μια φυσικότητα από μέρους μου. Κι εξακολουθεί."

 

"Ναι", συμφωνεί ο Ξυλούρης. "Με κάποιο τρόπο διαμορφώσαμε τους ήχους μας μαζί, αφού από την μια ο Jim άκουγε την κρητική παραδοσιακή μουσική, από τους Xylouris Ensemble, την μουσική του πατέρα μου – κι εγώ από την άλλη άκουγα τις μπάντες του Jim, πηγαίνοντας όπου έπαιζαν.

 

"Η μουσική μας έχει γίνει μια πρόσμειξη όλων αυτών. Συμπαρασύρει πολλά πράγματα μαζί," προτάσει. “Με συνδέουν πολλά πράγματα με τον Jim, είναι σχεδόν σαν να είμαστε από το ίδιο χωριό. Έτσι ακριβώς αισθάνομαι. Κι έτσι συνδέομαι μαζί του μουσικά."

Οι Xylouris White παίζουν στο King Tut’s, στην Γλασκώβη, στις 27 Νοεμβρίου. Ο δίσκος τους «Goats» κυκλοφορεί από την Other Music.

 

Μετάφραση : Εύα Φιλιππάκη

πηγή: http://www.heraldscotland.com/arts-ents/music/you-could-say-our-music-has-a-goat-ish-rhythm.25934842)