ΒΙΝΤΕΟ: 37 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη

08.02

Σήμερα, 8 Φεβρουαρίου, συμπληρώνονται 37 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Ξυλούρη το 1980. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ανωγείων θα τελέσει τρισάγιο εις μνήμην του, στον Ιερό Ναό τής Παναγίας στο Περαχώρι στα Ανώγεια στις 16:30 το απόγευμα.

Η  εκδήλωση μνήμης και τιμής λαμβάνει χώρα για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά και αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής των νέων του τόπου προς τον άνθρωπο που διέδωσε το όνομα του χωριού και την παράδοση της Κρήτης, σε όλον τον κόσμο. Ο Πολιτιστικός σύλλογος καλεί όλο το χωριό και όλο το κόσμο" να παρευρεθεί για να τιμήσουμε όλοι μαζί τη μνήμη του Αρχάγγελου της Κρήτης?" Η εκδήλωση τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Ανωγείων.

rrrr Λίγα λόγια… Ο Νίκος Ξυλούρης, Ψαρονίκος, γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1936 στ' Ανώγεια, σε μία τυπική κρητική οικογένεια. Εκεί ψηλά στον Ψηλορείτη, θα μεγαλώσει με την κρητική παραδοσιακή μουσική και τον ήχο της λύρας να τον μαγεύει. Αρχισε να γρατζουνά τη λύρα από νωρίς και ήδη στα δεκαπέντε του χρόνια έπαιζε με μεγάλη επιτυχία.

Οι γονείς του, με προτροπή του δασκάλου που βλέπει το ταλέντο του, αγοράζουν μία καινούργια λύρα και αυτός αρχίζει να παίζει σε γλέντια, πανηγύρια και γάμους. Σε ένα γλέντι, στο Βενεράτο το 1958, γνώρισε την μέλλουσα γυναίκα του, την Ουρανία.

xilouris-ourania

Ερωτεύονται και κλέβονται. Μαζί θα αποκτήσουν δύο παιδιά, τον Γιώργο και την Ρηνιώ.

xylouris1

Το 1969 μετά από συμβουλή της εταιρείας του, της Columbia, ανεβαίνει στην Αθήνα για να τραγουδίσει σε νυκτερινά κέντρα. Εκεί θα τον γνωρίσει όχι μόνο ο κόσμος της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Ο κόσμος θα αγαπήσει τον Ξυλούρη και μαζί του την κρητική μουσική.

Τραγούδησε μεγάλες επιτυχίες όπως «Στο πρώτο βήμα της ζωής», «Καλημερίζω το στενό», «Πάψε να ζείς με όνειρα» και άλλα. Μαζί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο θα πεί τα «Ριζίτικα» και την «Ιφιγένεια».

xylouris3

Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με τον καρκίνο, ο Νίκος Ξυλούρης φεύγει για πάντα από τη ζωή, στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.         mixanitouxronou  

Δείτε το βίντεο από το περσινό αφιέρωμα της Στέλλας Μαθιουδάκη