Άση Μπήλιου: Για μένα γονείς ήταν οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν και κανείς άλλος

17.39
 
Η μητέρα μου έφυγε την ίδια μέρα που έφυγε ο πατέρας μου, με δέκα χρόνια διαφορά. Σαν να είχαν ένα άτυπο ραντεβού, σαν να της είχε πει "Σε αφήνω να μεγαλώσεις το παιδί και μετά έλα να με βρεις".
 
Άση Μπήλιου: Για μένα γονείς ήταν οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν και κανείς άλλος
Η απώλεια των γονιών ήταν ένα γεγονός που στιγμάτισε την Άση Μπήλιου, αλλά η αστείρευτη αισιοδοξία της, τη βοήθησε να ξεπεράσει τα προβλήματα και να σταθεί στα πόδια της. Στη συνέντευξη της στο περιοδικό "Hello" μίλησε για την τραυματική και δύσκολη περίοδο, μετά και το θάνατο της μητέρας της.
 
Παρά το γεγονός ότι ήθελε να σπουδάσει Ψυχολογογία κατέληξε να σπουδάζει Γαλλική Φιλολογία: "Ναι γιατί σκεφτόμουν ότι τελειώνοντας εδώ τη γαλλική φιλολογία, θα μπορούσα να σπουδάσω ψυχολογία στη Σορβόννη. Όταν, όμως, πέρασα στη σχολή, πέθανε η μητέρα μου, και έτσι σταμάτησαν και οι οικονομικές παροχές. Συγκεκριμένα, μπήκε στο νοσοκομείο την ημέρα που έμαθα ότι πέρασα στο πανεπιστήμιο κι έφυγε μέσα σε δύο μήνες από οξεία λευχαιμία.

Τουλάχιστον, έφυγε ξέροντας ότι το παιδί της θα σπουδάσει, γιατί το ήθελε πολύ, ήταν το όνειρο της. Μάλιστα η μητέρα μου έφυγε την ίδια μέρα που είχε φύγει ο πατέρας μου, με δέκα χρόνια διαφορά. Ήμουν 9 ετών όταν πέθανε ο πατέρας μου. Σαν να είχαν ένα άτυπο ραντεβού, σαν να της είχε πει "Σε αφήνω να μεγαλώσεις το παιδί και μετά έλα να με βρεις". Λάτρευαν ο ένας τον άλλο, κλέφτηκαν στα νιάτα τους, όταν ήταν και οι δύο 19 χρονών. Δεν ήμουν βιολογικό τους παιδί, με υιοθέτησαν τριών ημερών και στα χρόνια που έζησαν έδωσαν και οι δύο ό,τι είχαν και δεν είχαν για να με μεγαλώσουν.
 

Της λείπουν οι γονείς της: "Πολύ. Αν και πέρασαν αρκετά χρόνια. Ο πατέρας μου μου έλειπε πολύ όταν έφυγε και έμεινα με τη μητέρα μου, βλέποντας τη δυστυχισμένη εξαιτίας της μεγάλης απώλειας. Ήταν δύσκολα όταν πέθανε ο μπαμπάς. Αλλά η μαμά στάθηκε παλικάρι, μολονότι ήμουν τρελό παιδί". 
 
Πως ήταν η ζωή της μετά την απώλεια των γονιών της: "Δεν ήταν εύκολο για μένα. Έφαγα τα μούτρα μου με τα διαδικαστικά της καθημερινότητας. Μέχρι τότε σπούδαζα, μάθαινα γλώσσες και άκουγα μουσική. Και, ξαφνικά, έπρεπε να τρέξω για να βρω χρήματα και να οργανώσω την κηδεία της μητέρα μου. Ήταν "πολύ" όλο αυτό. Για ένα περίεργο λόγο, οι συγγενείς δεν ασχολήθηκαν μαζί μου. Δεν υπήρχαν στηρίγματα, ίσως έφταιγε το γεγονός ότι δεν ήμουν το βιολογικό του παιδί". 
 
Πως επιβίωσε οικονομικά, αναγκάστηκε να δουλέψει;:"Κατευθείαν. Έκανα ότι μπορείς να φανταστείς.Μαθήματα γαλλικών και αγγλικών σε παιδιά, σε σουβλατζίδικο και σε εταιρεία εισαγωγής παιχνιδιών και μετά στο ραδιόφωνο. Το όνειρο της ψυχολογίας είχε σβήσει. Αν και σήμερα, πλέον, νιώθω ότι άγγιξα το όνειρο μου, γιατί κάνω αστρολογία με ψυχολογική προσέγγιση αυτό σπούδασα στην Αγγλία. Αγαπάω τους ανθρώπους αληθινά, και αγαπάω τη ζωή, παρόλα όσα μου συνέβησαν. Μπορεί να μη με στήριξαν οι συγγενείς, όμως γνώρισα γενναιόδωρους φίλους που με κράτησαν. Και γι' αυτό έκανα ψυχανάλυση για τέσσερα χρόνια, ώστε να ξεπεράσω τα δικά μου θέματα και να μπορώ να βοηθάω τους άλλους ακόμη περισσότερο.
 
Πως ένιωσε όταν πριν από 5-6 χρόνια, δημοσιοποιήθηκε η ιστορία της υιοθεσίας της: "Εγώ το γνώριζα από τα 16 μου, μου είχε μιλήσει η μητέρα μου. Έπαθα σοκ τότε, και, ξέρεις, παρόλο που έμοιαζα πολύ με τη θετή μου μητέρα-είχαμε ίδια μάτια, ίδια μαλλιά-πάντα της έκανα ερωτήσεις όπως "Πού είνα οι φωτογραφίες όταν ήσουν έγκυος;Όταν βγήκε η ιστορία στην τηλεόραση, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν έψαξα ποτέ να βρω τους βιολογικούς μου γονείς. Για μένα γονείς ήταν οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν και κανείς άλλος. Μπορεί να μην ήμουν στην κοιλιά της για εννέα μήνες, αλλά έδωσε τη ζωή της για μένα". 

toratora.gr