Λάμπης Λιβιεράτος: «Έφτασα στα όρια μου, στο χείλος του γκρεμού, αλλά δεν έπεσα»

 

«Έφτασα στα όριά μου, αλλά, όπως λέει και ο Νίκος Καζαντζάκης: “Αν δεν φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, δεν βγάζει η πλάτη σου φτερά για να πετάξεις»

Λάμπης Λιβιεράτος: «Έφτασα στα όρια μου, στο χείλος του γκρεμού, αλλά δεν έπεσα»

 

Μεσημέρι Δευτέρας. Ο Λάμπης φτάνει στο Κεφαλάρι. Είναι φανερά ανανεωμένος. Αυτό, εξάλλου, προδίδει το εφηβικό του look, αλλά και το χαμόγελο που είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Ένα χαμόγελο που κάνει τα γαλανά του μάτια να λάμπουν ακόμα περισσότερο.

Είναι εμφανές πως η άσχημη και «σκοτεινή» περίοδος της ζωής του αποτελεί, πλέον, μια κακή ανάμνηση ή καλύτερα μια μάχη από την οποία βγήκε νικητής. Από τις αρχές του χρόνου κάνει εμφανίσεις με τον Θάνο Καλλίρη, ενώ κάθε Πέμπτη ξεσηκώνουν με τα τραγούδια τους τους πιστούς θαμώνες του club-restaurant Cash στο Κεφαλάρι. «Με τον Θάνο γνωριζόμαστε πάνω από είκοσι χρόνια.

Το ντουέτο που κάναμε μαζί, “Ο παλιός είναι αλλιώς”, ήταν η πρώτη μου επίσημη δουλειά στη δισκογραφία. Μετά από αυτό, το μικρόβιο της μουσικής μπήκε μέσα μου για τα καλά» λέει στο peoplegreece.com και στον Μάριο Βυθούλκα.
 

Το σοκ, η κατάθλιψη και η στήριξη των φίλων
 

Στα τέλη του 2004 αποφασίζει να ανοίξει ένα all day café-bar και το ονομάζει Lavmi. «Με ενθουσίαζε η προοπτική να φτιάξω έναν όμορφο χώρο, που θα έπαιζε ωραίες μουσικές. Μου έβαλαν την ιδέα οι φίλοι μου και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα». Από το 2005 μέχρι και το 2010, το μαγαζί πήγαινε πάρα πολύ καλά. Μετά άρχισαν ορισμένα προβλήματα, όπως και στις περισσότερες επιχειρήσεις εκείνη την εποχή.

«Κάποια στιγμή, λόγω της μουσικής, αναγκάστηκα να απομακρυνθώ από το μαγαζί. Αυτή η απομάκρυνση, σε συνδυασμό με την κρίση, έφερε μια πτώση. Βέβαια, εξακολουθούσα να είμαι μέτοχος και, όπως καταλαβαίνεις, αυτό μου κόστισε πολύ. Ήταν μια οικονομική καταστροφή για μένα. Τότε συνέπεσαν και διάφορα άσχημα πράγματα μαζεμένα και μαζί με αυτά έπεσαν οι άμυνές μου» εξηγεί.

Αυτό, σε συνδυασμό με το χωρισμό του από την Εύη Αδάμ το 2011, αλλά και την αυτοκτονία του αδελφού του, Ανδρέα, ένα χρόνο μετά, τον γονάτισαν ψυχολογικά. «Πέρασα ένα σοκ κι έβλεπα κάποιους γιατρούς από ένα νοσοκομείο. Έπεσα ψυχολογικά και πέρασα μια φάση κατάθλιψης. Ευτυχώς, όλο αυτό κράτησε μόνο ενάμιση χρόνο.

Μέσα από τη στήριξη φίλων και ανθρώπων που στάθηκαν πολύ κοντά μου (ανάμεσά τους ο Θάνος Καλλίρης, ο Τζώνυ Θεοδωρίδης, ο Νίνο, ο Αντώνης Ρέμος, η συνεργάτιδά του, Έφη Μπούνταλη, οι κουμπάροι του, Σαμ και Χρυσούλα Κέρος, και οι Άντζυ και Ανδρέας Ανδρεαδάκης), βρήκα τη δύναμη να το ξεπεράσω. Έφτασα στα όριά μου, αλλά, όπως λέει και ο Νίκος Καζαντζάκης: “Αν δεν φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, δεν βγάζει η πλάτη σου φτερά για να πετάξεις’’. Έφτασα στο χείλος του γκρεμού, αλλά δεν έπεσα» αποκαλύπτει.

toratora.gr